 8,6 km  Is een keer iets heel anders. Dit keer een rondje zand. En om vast een beetje te wennen is het laatste stukje met de auto offroad.
 Voor we gaan wandelen oriënteren we ons eerst waar we zijn en stippelen we de route uit. Info over de wandelroute vind je hier. We kiezen voor de rode route.  We wandelen eerst langs de IJzertijdboerderij   En bezichtigen deze van binnen.   We komen al snel tot de conclusie dat dit geen geschikte overnachtingsplek is. Te koud en het is vandaag koud. Aan het begin van onze wandeling ligt de temperatuur net onder nul. Maar verder is het weer een stralende wandelmaandagmorgen  Dus op weg.   "Wat zie jij wat ik niet zie" Hoewel eerst nog even kijken door de plaatjesbox hoe het er vroeger uitzag.  De natuur rond het Wekeromse Zand ziet er ruig uit.  In deze omgeving voelen we ons bijna het middelpunt van Nederland met de nadruk op bijna.   We laten ons verrassen met verrassende meertjes  en mooie sparrenbossen.  Ook hier weer veel omgevallen bomen  en afgevallen takken.  Met weer de mooiste vormen.  Ook in het zand.  En al dat zand is wat ons verbaasd.  "Berts boom" Op en in het zand zien we de mooiste creaties. Niet altijd is duidelijk of deze puur natuur zijn of mede door mensenhand gevormd,     Hierboven is duidelijk een "voetafdruk" van de mensheid  En dat kon er best wel eens een van ons zijn  want ook wij laten onze sporen achter,  zoals te zien is als we terugkijken.  Tijd dus voor een groepsfoto in het zand. (foto Willy)  Het zand wat zich in oneindige verre vlaktes uitstrekt  maar uiteindelijk toch weer overgaat in bos.  Ook hier heeft het bos zijn kunstwerkjes.  Wortels die evengoed takken zouden kunnen zijn en omgekeerd.  En ook hier weer beeldhoutwerk gevormd door de storm.  We worden zo in beslag genomen door de natuur om ons heen dat we een richtingspaaltje over het hoofd zien en onze weg doodloopt bij een gesloten hek.  Afgemeten aan onze outfit zijn wij ervaringsdeskundigen en slopen we vakkundig het hek naast het hek en worden de medewandelaars vrijbaan gegeven.   De hopman stribbelt nog iets tegen maar ook hij bereikt veilig de overkant.  Even vakkundig als het hek gesloopt is wordt het teruggebracht naar de oorspronkelijke staat en worden sporen gewist.  Jammer voor de koeien zij hebben het nakijken.  Voorlopig blijven zij veroordeeld tot boskoeien.  Wij wandelen terug langs bultige groene bomen richting auto. Waar we tot een uitzonderlijke beslissing komen. Het is al laat en tijdnood belet ons koffie te gaan drinken. Desnietaltemin kunnen we terugkijken op een super wandelmorgen samen met Wil Gouda die voor het eerst meewandelde met ons. Wil van harte welkom bij de club!  Terug
-
Vooruit  |
