 Als super trotse opa zal niemand het kwalijk nemen dat ik deze wandelpagina begin met deze voor ons bijzondere foto van ons eerste kleinkind. Het begin van een nieuw leven voortbouwend op ons eigen bestaan. Nieuw leven waar wij vroeg of laat voor moeten plaatsmaken. Maar waarvan wij weten dat het zo goed is.  Zo is het ook deze wat grijze wandelmaandagmorgen. De bladeren zijn dor, de bomen nog kaal, maar het licht door de grijze nevel, is het licht van de lente.  En niet alleen die lente maar ook wat niet verder kan zal de basis vormen voor een nieuw begin.  Vol goede moed en vastberaden stappen wij dan ook de toekomst tegemoet.  Het heideveldje bij paaltje 13 doet nog winters aan.  Maar hier en daar in het gras zijn ook hier de tekenen van het voorjaar zichtbaar en bloeien er zelfs narcissen.  Hier op de grens van winter en lente vinden we een moment van bezinning.  a   Op onze weg is weer van alles te zien.  We zien een door de natuur gecreeërd kunstwerk vol symmetrie en behangen met honderden parelmoere druppeltjes  En een door mensen aangericht slagveld van gevelde bomen.  Nog staat daar de stam van een door het leven getekende boom.  Maar daarnaast is er ook de nieuwe aanplant zo passend door onze hopman vertolkt als: "opa en zijn kleinkind".  De mist  de magie van het oude in contrast met het onbeschrevene van het nieuwe  geven deze morgen een mysterieus tintje.  wandelen wij op deze maandagmorgen van de donkere winter  naar het licht van de prille lente en naar de drie zussen voor de koffie.  Terug
-
Vooruit  |
