Hoofdmenu 15-01-2024 

De Lunch



Het leven wordt voorwaarts geleefd
en achterwaarts begrepen.

                                    Kierkegaard.

===========

In het verleden handelden we
vanuit het toenmalig heden
en van daaruit deden we
het goed en soms fout.
Maar dat zagen we vaak pas
achteraf.

Het heeft dan
ook geen zin
het verleden
ook maar iets
 te verwijten.
Maar des
te waardevoller
van het verleden
te leren
en
het goede
mee te nemen
naar de toekomst.

Vandaag staan we
aan het begin van een
nieuw wandeljaar en
uit traditie doen we
dat met een nieuwjaarslunch.

En omdat
het anders is dan anders
begint deze terugblik
niet aan het begin
maar aan het
eind van deze
mooie wandelmorgen.

Als ik samen
met onze hopman
naar huis wandel
hebben we het nog even
over onze wandelclub.
We zijn blij dat we
de warme saamhorigheid
en 
verbondenheid
uit het vorig jaar
mee kunnen nemen
naar het nieuwe jaar.

Dat geldt niet
alleen voor
bestaande
deelnemers
maar ook voor de
nieuwe deelnemers
en vooral
ook voor
de vroegere
deelnemers
die om allerlei
redenen
niet meer
 mee kunnen wandelen
maar niet vergeten
zijn.
Ook zij schuiven
deze middag aan.

En dan wordt
het een heel gezellige
middag.

Waar
onze hopman
terecht
in het
zonnetje
gezet
wordt.

Willem
vormt
tenslotte
de onmisbare schakel
van
onze wandelclub.




Maar vooraf
wandelen we
dus ook nog
.

Wandelafstand : 7,36 km
Weer: Bewolkt met sneeuwbuien.  2,1
º
Aantal deelnemers: 16
Hopman: Willem

Ondanks dat het
blue monday is
zijn we
hooguit blauw
van de kou
maar meer ook
niet.

We hebben
er
zin in.

Dat heeft
natuurlijk
alles te maken
met de
witte wereld
om
ons heen,
maar ook
met het
vooruitzicht
van de lunch.

Zoals te verwachten 
is de opkomst hoog vandaag.

Samen
wandelen we
een
sprookjesachtige
wereld in.

Het duurt
niet
lang en dan
begint
het te sneeuwen.

Eerst zachtjes.
Maar steeds harder.
We sluiten ons af
zonder
elkaar
uit het oog
te verliezen.

Ook niet
als er
obstakels
overwonnen
moeten worden.

Als de sneeuwbui
zijn hoogtepunt bereikt
gebeurt er iets
opmerkelijks.
Iets wat
misschien
wel
tekenend
is
voor deze dag.

Onze hopman
zondert
zich af
en
schraapt
in zijn eentje
sneeuw
bij elkaar
en zo vormt hij
een kleine
sneeuwpop.

Met zijn warme adem
probeert hij
zijn creatie
leven
in te blazen.
Warmte
in een wereld
die
voor ons
soms
zo ijskoud
kan zijn.

Ja de foto is grappig.
Maar heeft
daarnaast
ook
een diepere
symbolische
betekenis.

Terwijl we onze
creatieve hopman
gadeslaan
denken we
aan Kierkegaard,
die we al eerder
 citeerden
aan het begin
van deze blog.


Kierkegaard
opperde:
"Wat voor een gevoel,
kennis en wil
een mens heeft,
berust uiteindelijk
op de vraag
hoeveel fantasie
hij heeft."
"

"De hartstocht van het humane"
uitend in verwondering
 en het mythische,
besloten in de fantasie,
vinden we
samen met
onze hopman
terug
in waar
wij vandaag
zijn.

Het tot
 sprookjesbos
omgetoverde
Prattenburg.

Kort
na
het voorval
met
onze hopman
breekt de lucht
en
wordt
het droog.


Zonnestralen
dalen zelfs neer
om
op hun beurt
het koude aardse
te warmen.


We staan dan
voor
de bijzondere ijsvlaktes
van het
Egelmeer,
welke nu geheel
gevuld is
met het bevroren
water.

Het is tijd
voor het koffiesnoepje.

Om daarna
ons pad
te zoeken
naar
onze eindbestemming.

We volgen onze hopman.
Op weg naar de lunch!


  Terug    -  Volgende