Wandelafstand : 4,8 km
Weer: Bewolkt.  7,2º
Aantal deelnemers: 14
Hopman: Willem


Tuurlijk is dit niet
de meest interessante periode
om te wandelen.
Maar toch is er genoeg te zien,
zelfs om even bij stil te staan.

Deze morgen staan we stil
bij de liefde.
Bertrand Russell schreef al:

"Liefde moet zijn als een boom,
met zijn wortels diep in de aarde,
maar met zijn takken uitgestrekt naar de hemel"

Vanmorgen
staan we bij zo'n boom.

Gekerfd in de bast van de boom
wordt verwoord
wat diep in ons hart
geworteld is.

Ook wij
herkennen ons daarin.
Een glimlach speelt
 om onze mond.





Bomen hebben geen centraal zenuwstelsel,
dus ook geen geleiding van pijn, gevoel of emotie.
Zelfbewustzijn zal er niet zijn.
En toch hebben bomen iets mystieks,
iets waar we geen verklaring
voor kunnen vinden.
Misschien omdat de ouderdom van de boom,
de vormen en
de tekeningen in de bast
boekdelen spreken
welke we niet kunnen horen noch lezen
maar wel kunnen aanvoelen.

We zoeken het deze morgen
hogerop.
En kijken uit
over de bomen
en geven ons over
aan het uitzicht.




We kijken ook
naar de Doornse kei.
Ook de kei,
hoewel geen levend wezen
roept emoties op.
150000 jaar geleden
door schuivende ijskappen
uit Skandinavie
hier naar toe gebracht.
Ook de steen herbergt een stukje geschiedenis,
waarvan het afzonderlijke verhaal
 nooit in beeld gebracht zal worden,
behalve dan dat de steen er is
en we hem kunnen zien en aanraken.




Wij rusten uit op een bankje
en laten onze voeten
even los van het aardse.

Tijd voor de groepsfoto.
Voor later.

Over paden vol modder
wandelen we terug.